Błazen na królewskim dworze, rycerz z bocznej gałęzi rodu Tollettów
wyznawana religia
Siedmiu
stan cywilny
kawaler
Biografia
Corwyn od dziecka miał szczęście. Albo pecha, zależy, jak na to spojrzeć. Urodził się jako najmłodszy syn rycerza na włościach z bocznej gałęzi rodu Tollettów, starej andalskiej rodziny, która rezydowała w Dolinie Arrynów. Miał sześciu starszych braci, co, jak można się domyślać, nie dawało mu perspektyw na przejęcie aż nazbyt skromnych ojcowskich włości, a sam też nie czuł jakiegoś szczególnego powołania. Od czego jest jednak kochające rodzeństwo? Tak oto najmłodszy Tollett zaczął próbować się w podobnych ścieżkach, jak jego bracia. Najstarszy, dziedzic ojca, wyszkolił Corwyna w walce mieczem i nawet pasował go na rycerza, gdy ten osiągnął wiek męski, ale więcej nie mógł dla niego zrobić. Drugi w kolejności brat został zaprzysiężonym człowiekiem z Nocnej Straży. Corwyn próbował wzbudzić w sobie zapał do podjęcia się misji ochrony całego Westeros przed Innymi i dzikimi i, choć na samą myśl o odwiedzeniu brata na Murze było mu zimno, podjął się szkolenia. Na miejscu praktycznie nie rozstawał się ze swoimi najgrubszymi ubraniami, choć był środek lata. Uznał więc, że to nie dla niego i wrócił na południe, bogatszy o pozyskaną od innych rekrutów znajomość pieśni i historyjek z całych Siedmiu Królestw. Trzeci brat został maesterem, więc i Corwyn próbował coś zdziałać w tym kierunku. W bibliotece Cytadeli wszedł w posiadanie zapomnianej już niemal księgi Nyewyast opisanie arcymaestera Qootaza, która okazała się niczym innym, jak zbiorem sprośnych historyjek (z ilustracjami!), którymi Corwyn aż nazbyt chętnie dzielił się z innymi adeptami, wskutek czego został usunięty z ich szeregów za demoralizację i marne poczucie humoru. Czwarty brat był zarządcą w lordowskim zamku. Pomagając mu, Corwyn zajął się jednak flirtowaniem ze śliczną służącą, zamiast dopilnowania zamówienia, wskutek czego lordowska spiżarnia wzbogaciła się o tysiąc owiec, a zbrojownia o pięć grotów do strzał. Piąty brat zajął się handlem morskim w Gulltown. Corwyn pod jego okiem chciał nauczyć się kupiecko-żeglarskiego fachu, ale podczas nagłego ataku choroby morskiej w czasie trwania dziewiczego rejsu rozbił na mieliźnie statek z bezcennym ładunkiem szafranu. Od marynarzy zdążył jednak nauczyć się kolejnej porcji pieśni i krotochwil, a w Braavos kilku popularnych tańców. Szósty brat był septonem, Corwyn więc zaczął oddawać się modlitwom w sepcie. Zrezygnował jednak z tej drogi, gdy odkrył, że najbardziej interesującym go elementem modłów i nabożeństw są wystrugane w drewnie cycki Dziewicy. Załamany i pozbawiony nadziei na znalezienie powołania Corwyn wybrał się na lokalny jarmark, gdzie zastanawiał się nad ostatecznym już wyborem między bandytą a błędnym rycerzem, kiedy widok wędrownej trupy komediantów przypomniał mu o jeszcze jednej profesji na „b” i tak oto zostałem błaznem! – Żartujesz sobie! – krzyknęły dziewczyny z gospody w Królewskiej Przystani. – Trochę tak – przyznał Corwyn – owiec było najwyżej pięćdziesiąt.
