Po świecie krąży kilka legend dotyczących pochodzenia smoków. Valyryjczycy twierdzili, że smoki wyrosły z Czternastu Płomieni, pierścienia wulkanów na półwyspie Valyrii. W Qarth opowieści traktują o pochodzeniu smoków z drugiego księżyca na niebie, który został poparzony przez słońce i pękł jak jako, wylewając z siebie milion smoków. Mówi się również, że smoki pochodzą z Krain Cienia za Asshai i z wysp Morza Jadeitowego. Starożytne opowieści z Asshai twierdzą, że nienazwani ludzie najpierw oswoili te smoki, sprowadzili je do Valyrii i nauczyli Valyrian ich sztuk, zanim odeszli od annałów historii. Septon Barth wysunął teorię, że smoki zostały stworzone przez valyrijskich magów krwi przy użyciu wywern.

Smoki zamieszkiwały większość znanego świata w dawnych wiekach, a starożytne kości smoka zostały znalezione tak daleko na północ jak Ib i na południe jako dżungle Sothoryos. Żółty cesarz Chai Duq z Yi Ti podobno trzymał smoka na swoim dworze.

Valyryjczycy opanowali sztukę hodowania smoków i używali ich jako broni wojennej do stworzenia potężnego Valyrii. Mówi się, że wykorzystywali rogi smoków, by je oswoić. Wiadomo na pewno, że użyli smoków do podboju Starego Imperium Ghis, a a także podczas wojen z Rhoynarami.
Jednak po Zagładzie Valyrii jedynymi smokami, o których wiadomo, że przetrwały, było pięć smoków na Smoczej Skale. Należały do ​​rodu Targaryenów, którzy razem z nimi przybyli z Valyrii. Cztery z tych smoków w końcu zginęły, pozostawiając tylko Baleriona, jednak zostawiły za sobą jaja i z nich wykluły się Vhagar i Meraxes.

Targaryenowie użyli ich w swoich Wojnach Podboju przeciwko Siedmiu Królestwom. Odegrały znaczącą rolę w spalaniu Harrenhal i na Polu Ognia, a groźba smoków doprowadziła do ugięcia kolan przez Torrhena Starka i Sharrę Arryn. Smoki były również używane w Pierwszej Wojnie Dornijskiej, która spowodowała śmierć Meraxesa w Hellholt (10 oP). Cenna złota moneta Żelaznego Tronu stała się znana jako smok.

Wiele smoków wykluło się po podboju. Podczas rządów Aegona I na Smoczej Skale urodziło się pół tuzina piskląt, kolejne dwa w czasach władania jego pierwszego syna; w ciągu niespełna stu lat smok stał się symbolem potęgi rodu Targaryenów. W 94 roku od Podboju Balerion wydał ostatnie tchnienie, a największym z żyjących smoków została Vhagar.

Smoki są łuskowatymi gadami, mają cztery kończyny: dwa skrzydła, które są używane jako przednie nogi i dwie tylne nogi. Są wyposażone w silne szczęki, ostre zęby i pazury, skórzaste skrzydła i długie szyje oraz ogony, posiadają także rogi na głowach.
Jako młode pisklęta mają rozmiary kota. Pod warunkiem regularnego pożywiania się i życia na wolności smok nigdy nie przestaje rosnąć. Stworzenia żyjące w ten sposób mogą osiągnąć szerokość dwudziestu stóp w ciągu półtora roku. Smoki Targaryenów nie rosną tak duże, jak smoki pozostawione na wolności. Chociaż wzrost wieku oznacza zwiększenie rozmiaru, większy rozmiar nie zawsze wskazuje na wyższy wiek (np. Młodszy Meraxes był większy niż starszy Vhagar). Balerion, największy smok Targaryenów, był wystarczająco duży połknąć tura lub mamuta z Ibben.
Wypolerowane czaszki smoków Targaryenów wyglądają jak lśniący onyks, a ich zęby przypominają zakrzywione sztylety czarnego diamentu. Smocze kości są czarne ze względu na wysoką zawartość żelaza. Są one tak wytrzymałe jak stal, ale lżejsze i znacznie bardziej elastyczne oraz odporne na ogień. Wykorzystuje się je do wykonania broszek, łuków, rękojeści sztyletów z valyriańskiej stali i uchwytów batów.

Morskie smoki w Morzu Zachodzącego Słońca i lodowe smoki w Morzu Dreszczy są często wspominane przez legendy i folklor, ale uczeni nie mają żadnego dowodu na ich istnienie.

Mówi się, że smoki stworzone są z ognia. Wielkie ciepło emanuje z ciał smoków do tego stopnia, że ​​parują podczas zimnych nocy. Smoki jedzą tylko gotowane mięso i używają bardzo gorącego płomienia, którym oddychają, aby ugotować mięso przed jedzeniem.
Łuski smoka są w dużej mierze, ale nie do końca, również odporne na płomień i służą jako ochrona dla bardziej wrażliwego ciała i mięśni. Gdy smok się starzeje, jego łuski gęstnieją i stają się twardsze, zapewniając jeszcze większą ochronę, pozostawiając te stworzenia prawie odporne na zwykł ogień chociaż mogą zostać zranione przez smoczy.
Im smok robi się starszy, tym powietrze, które wdycha, staje się gorętsze i groźniejsze. Tam, gdzie płomień pisklęcia może rozpalić słomę, płomienie starszych smoków, takich jak Balerion i Vhagar w pełni ich mocy, mogą stopić stal i kamień.

Długość życia smoków jest wielokrotnie większa niż człowieka. Balerion, największy i najstarszy smok Targaryenów, żyjący już wtedy, gdy ród przeniósł się z Valyrii na Smoczą Skałę w 128 przed Podbojem zmarł z powodu starości w 94 od Podboju za rządów króla Jaehaerysa I Targaryena, żył więc blisko dwieście lat.
Stworzenia te nie są niezniszczalne; zbudowany przed dornijczyków skorpion zabił Meraxesa, a kiedy Balerion wrócił z samowolnej wyprawy do gruzów Valyrii, miał duże nowe i krwawe rany z nieznanej przyczyny.

Historycy nie zgadzają się co do reprodukcji smoków. Dla niektórych zdolność smoka do składania jaj jest dowodem na to, że ten smok jest samicą, a gdy zaobserwuje się, że dany smok nigdy nie złożył jaj, uznaje się go za samca.
Według innych smoki nie mają ustalonej płci, ale są „teraz jednym, a teraz drugim, tak zmiennym jak płomień”, czyli mogą zmieniać płeć w razie potrzeby. Nie wiadomo, czy jajo musi zostać zapłodnione przez smoka w celu wyklucia.

Smocze jaja są większe od strusich, pokryte maleńkimi łuskami, które w blasku słońca błyszczą jak polerowany metal. Mają różne bogate kolory, które wskazują na kolor smoka znajdującego się wewnątrz. W jednym miocie występuje maksimum pięć jaj, a jedna smoczyca może w trakcie swojego życia złożyć kilka miotów.
Łuskowate jaja należy utrzymywać w cieple, lecz nawet wtedy nie ma gwarancji, że wykluje się z nich smok; na Smoczej Skale znajduje się największa znana wylęgarnia. Niewyklute jajka z biegiem czasu stają się skamieniałe, lecz w dalszym ciągu są cenniejsze niż rubiny.

Dzieci Targaryenów otrzymują jajo smoka w kołysce, co pozwala im związać się ze smokiem, gdy tylko się on wykluje. Ta tradycja rzekomo zaczęła się za rządów króla Aegona I Targaryena, kiedy księżniczka Rhaena Targaryen umieściła smocze jaja w kołyskach swojego młodszego rodzeństwa, Jaehaerysa i Alysanne, krótko po ich narodzinach. Z tych dwóch jaj wylęgły się smoki Vermithor i Silverwing (Srebrnoskrzydła). Król Jaehaerys I Targaryen kontynuował tradycję i umieszczał jaja w kołyskach wszystkich swoich dzieci.

Smoki są inteligentnymi stworzeniami, które można szkolić, aby służyły jako wierzchowce bitewne i rozumiały polecenia głosowe. Mówi się, że są kapryśne w swej naturze i muszą być uczone tego, by nie pustoszyć wszystkiego wokół siebie. Jednakże, nie wszystkim dadzą się okiełznać. Uważa się, że dziedzictwo Valyrii odgrywa tutaj znaczącą rolę, lecz nie jest gwarancją, że więź ze smokiem stanie się skuteczna.

Gdy smok połączy się z jeźdźcem, stworzenie nie pozwoli nikomu innemu go dosiąść aż po kres życia swojego jeźdźca (chociaż są skłonne przyjąć inną osobę na grzbiet, gdy są jej własny jeździec też się tam znajduje). Kiedy umiera Smoczy Jeździec, smok może związać się z nowym, lecz żaden jeździec nigdy nie dosiadał innego smoka, podczas gdy jego obecny żył. Stworzenia, które kiedyś miały jeźdźca, są łatwiejsze do ujarzmienia niż dzikie okazy. Smok może być w stanie wyczuć, nawet ze znacznej odległości, kiedy jego obecny jeździec jest w niebezpieczeństwie lub umarł.

Kategorie
Smoki w kategoriach III - V mogą dosiadać tylko postacie z umiejętnością smoczego jeźdźca na minimum 75 poziomie.

I - pisklęta i małe smoki; niegotowe do ujeżdżania
II - smoki wielkości dorosłych koni, zdolne unieść jedną osobę
III - większe smoki, mogące unieść do trzech osób
IV - potężne bestie o rozpiętości skrzydeł 5-10 metrów.
V - ogromne bestie o rozpiętości skrzydeł powyżej 10 metrów


Żyjące smoki oraz ich jeźdźcy

Caraxes IV - Rhaella Targaryen
Czerwony, ogromny i smukły; o połowę mniejszy od Vhagar.

Dreamfyre IV - Baelor Targaryen
Bladoniebieska, smukła smoczyca ze srebrzystymi łuskami na grzbiecie, zdolna do ujeżdżania od 35 roku od Podboju.

Meleys III - Rhaenys Targaryen
Ma na skrzydłach szkarłatne łuski i różowe błony, za które otrzymała pseudonim „Czerwona Królowa”. Jej rogi i pazury są jasne jak miedź.

Moondancer I - Shiera Targayen
Wielkości źrebaka; jest smukłym jasnozielonym smokiem, jej rogi, grzebień i skrzydła są perłowe.

Seasmoke II - Aerion Targaryen
Młody, srebrnoszary smok.

Shrykos II - Daeron Targaryen
Turkusowo-fioletowa smoczyca.

Silverwing IV - królowa Alysanne Targaryen
Dorosła, srebrna smoczyca ogromnych rozmiarów.

Stormcloud II - rezerwacja do 16.07 (Rhagerar T.)
Młody smok o fioletowych łuskach.

Sunfyre III - Daemon Targaryen
Ma błyszczące złote łuski, które świecą jak rozbite złoto w słońcu i blado różowe błony skrzydeł; jego płomienie są również złote.

Syrax III - Daena Baratheon
Potężna i groźna smoczyca o żółtych łuskach.

Tessarion I - Viserea Targaryen
Jest pięknym niebieskim smokiem. Jej skrzydła mają kolor ciemnego kobaltu, podczas gdy łuski jej pazurów, grzbietu i brzucha przypominają kolor miedziany.

Vermithor IV - król Jaehaerys I Targaryen
Ogromny, ponad sześćdziesięcioletni brązowy smok, nieznający strachu i niezwykle posłuszny swojemu jeźdźcowi. Drugi co do wielkości, większa jest jedynie Vhagar.

Vhagar V - brak jeźdźca
Największa ze smoków, powiada się, że jest tak wielka, że można zjechać konno z jej ogona. To na jej grzbiecie jeździła podczas podboju Visenya Targaryen, siostra i żona Aegona.